Trainingskampdagboek dag 8: Niels

Niels

Na alle verhalen over ontbijt, koffie, vertrek om 10 uur, blokjes op de randa of de kustweg en renners die dromen over blokjes wil ik graag een ander onderwerp aansnijden. Dat onderwerp is Niels, beter bekend als Niels van der Kuur. Onze nieuwe mekanieker en voor dit trainingskamp mijn kamergenoot.

Net zoals de meeste mekaniekers heeft Niels zelf ook gefietst. Totdat hij eerstejaars belofte was. Bij de meeste mekaniekers betekend dat dat er nog dinosaurussen stonden aan te moedigen aan de finish en de uitslag ergens in grotten gegraveerd staat, maar bij Niels is dat een jaar of twee terug. Niels is dus jong én ambitieus. Hij wil namelijk net als een aanzienlijk deel van onze ploeg een stap hogerop. Hij past dus goed in het geheel. Nou moet niet iedere mekanieker te ambitieus zijn, want dan gaan ze misschien wel fietsen saboteren om elkaar te flikken en daar worden wij dan weer de dupe van. Om nog even terug te komen op de ambitie van Niels.. Misschien kan ProFlavio iets regelen voor de beste mekanieker in de topcompetitie? Maar dat zal misschien wel lastig te beoordelen worden, dus zal Niels gewoon heel hard moeten werken en dat doet hij voorlopig naar behoren. Zo stonden er dinsdag na aankomst direct 15 BMC fietsen klaar voorzien van de nieuwe zadels die ook perfect op de hoogte stonden zoals die was met de oude zadels en op het moment van schrijven staat Niels samen met Adri(ere wie ere toekomt) onze fietsen te poetsen, omdat de weg vandaag op sommige delen nat was van de regen van vannacht!

Voorlopig heb ik nog weinig negatieve punten aan Niels kunnen ontdekken. Het enige minpunt is dat hij mij niet geholpen bij het schrijven van dit stuk. Je kunt ook niet alles hebben natuurlijk.

Omdat ik Niels te kort ken om dit hele stuk over hem te schrijven zal ik toch nog even verslag doen van vandaag. We zijn vandaag weer naar de Randa gereden waar we ons hebben ontdaan van het te veel aan kleding om daarna te starten met 5 blokken op het omslagpunt. In tegenstelling tot de rustdag hebben we de sponsoren nu niet meer het gevoel gegeven dat ze ons zouden kunnen lossen. Op de terugweg vlogen de wattages en snelheden je uiteraard weer om de oren. En na het gebruikelijke laatste sprintje van Arno reden we over de boulevard rustig naar het hotel.

Morgen sluiten we dit trainingskamp af op, zoals hierboven te lezen, blinkende BMC fietsen. We zullen de laatste training door de bergen doen. Dan zal de koning van de Soller ook weer uit zijn pijp moeten komen om zijn titel te behouden en om ook koning van de Puig Major te worden. Daarnaast wordt er nog gekoerst op de Randa. Dit zal in teams van drie gebeuren.
Hierover zullen jullie niks meer lezen aangezien het stuk van morgen geschreven zal worden door onze kersverse vader Dries. Hij zal de afgelopen en de komende dagen niet dromen van blokjes.. Hij zal überhaupt niet dromen vermoed ik aangezien je moet slapen om te kunnen dromen. En slapen zal er nog wel eens bij in schieten..

De groeten,

Jarno

p.s. Ik wil graag afsluiten met een foto zoals deze al enkele keren is langsgekomen 😉